alice in chains

1987 yılında kurulan grunge grubu.

(bkz: man in the box) dean winchester yada tyler duden'la barda strptizcileri izleyip bira içmelik şarkı (kalp)

bu grubun bu kadar efsane olmasının nedeni layne staley'nin elbette ki müthiş sesiyle birlikte şarkıların içindeki muazzam gitar soloları. bir get born againdinleseniz daha iyi anlayacaksınız ne dediğimi. o nasıl bi gitar solosudur ki ciğer bırakmaz. allahsız mısın be jerry cantrell? grunge'ın ana damarı bu gruptur. bu kadar iddialıyım.

90'lardan sonra acımasızca ışıltısını kaybeden grunge grubu. hissediyorum yakında grunge yine akım olacak. işte o zaman yeniden yükseleceksiniz. tabii layne staley sönmeyi değil de kurt cobain gibi yanmayı tercih edip intihar etseydi halen daha popüler olurdu. illa bi trajedi olcak. gerçi bundan çok da emin değilim, alice in chains fazla karanlık ve depresif bir grup, herkesin harcı değil gibi.

alice in chains için şöyle bir yorum okudum ekşide; çürümenin güzelliğini anlatır. daha güzel ifade edilemezdi bu grup. ve bu çürümüşlüğü en güzel şekilde anlatan adam da hayatıyla birlikte çürüyüp gitti ne yazık ki. çünkü (bkz: nasıl yaşarsan öyle ölürsün ) layne staley gibi nadir bulunan bir yeteneğin trajik gidişiyle unutulup, hala hak ettiği değeri göremese de ve jerry cantrell bu sebeple layne'e hem kırgın hem de öfkeli olsa da şarkılarını hala onun söyleyeceğini düşünerek, layne'nin vokali için yazıyor. acid bubble şarkısında bu kendini çok belli etmiş. şarkı yapay zekayla layne staley'e söyletilince ortaya o kusursuz sonuç çıkmış. onun kasvetli, kirli sesi alice in chains'in melankolik notalarıyla birleşince mükemmel uyum ortaya çıkıyor. bu grubun ruhu layne staley'di. william duvall da güzel söylüyor ama bana o karanlık ve şık ruhu hissettirmiyor. ve bence bu herkes için geçerli. acid bubble layne version özlemişim.